Pardon my French, HORROR, Cooking & Totaly ZEN

Hallo wereld!

Hoe vrolijk kunnen sommige dingen je maken. Er zijn sinds mijn laatste blog alweer aardig wat dingen gebeurt hier in Engeland. Natuurlijk spaar ik steeds een aantal verhalen op om vervolgens een grote blog te maken, speciaal voor jullie; lief van mij hé.

Ik heb uitgerekend dat ik hier al - zo ongeveer- 77 dagen ben, met zekerheid kan ik dat niet zeggen, want rekenen is nou niet echt helemaal mijn ding, haha! Dit betekend dat ik nog - ongeveer- 104 dagen van mijn uitzicht op zee kan genieten :)

Op het werk zijn ze nu met kook lessen begonnen, wat ik erg leuk vind - vooral omdat het onder werktijd is- omdat ik echt hele leuke gerechten leer maken en dit is ook weer een voordeel voor als ik straks weer naar Nederland terug ga - volgens mijn moeder dan hé. We werken in kleine groepjes van ongeveer 6 mensen per keer en we leren typisch Engelse gerechten maken. De laatste keer heb ik een kerst taart gebakken met rozijnen en Brandy, waar overigens 36% alcohol inzit, dus ik wil het zelf niet eens eten, maar het maken van die cake is echt heel leuk. Hilariteit alom, want ga mij maar eens grammen and so on laten wegen om de juiste hoeveelheid in die cake te krijgen... juist, handig dat je in een groepje werkt dan, hé. Het schijnt dat alle Britse mensen hun kerst cake al heel vroeg in het jaar maken, om ze vervolgens heel lang in folie in de kast te laten 'intrekken' en dan met kerst ze tevoorschijn te halen. Ik kan me alleen maar bedenken hoe OUD die cake dan wel niet is! Ze willen de cake die ik woensdag gemaakt heb, opeten op 20 december.. raar hé! Maar aangezien er zoveel alcohol inzit, hoef ik het toch niet te eten en zal het me een worst wezen - buikpijn? wat gek! haha! - Volgende week gaan we hem met marsepein versieren, echt heel leuk. Lekker creatieeef! Het leuke was ook dat als je het beslag roert van een kerst cake, dat je een wens mag doen, daar geloof ik dan ook weer in.

Afgelopen maandag is er een groep van 8 Franse studenten gearriveerd in ons hotel/ kantoor. 6 Meisjes en 2 jongens die een stage komen doen voor hun school en ze blijven een maandje. De bedoeling was dat ze om 14.00 zouden arriveren, dus er werd aan Natasza en mij gevraagd of wij zo vriendelijk zouden willen zijn om de kamers voor ze schoon te maken en de bedden opmaken and so on.. dit deden we braaf en op ons gemak- het was eigenlijk wel grappig om te doen- totdat de Fransjes allemaal ineens al om 12.00 voor de deur stonden. PANIEK! Alle koffers naar binnen, meubels aan de kant, rennen met stofzuigers en struikelen over snoeren. Niet alle kamers waren nog schoongemaakt en voorzien van lakens et cetera.. Was wel even hectiek, maar we hebben het gered. Ik kan goed Frans verstaan, maar spreken blijft een raadsel, daar gaat dan je schooltijd van 4 jaar..het enige dat ik kon zeggen was 'J'mapelle Ellen, J'ai 16 ans' wat al lang niet meer klopt, maar ik wist niet meer wat 21 was. Ze doen ook niet echt een poging om Engels te praten tot zo ver, dus ik zie het allemaal wel.

We hebben hier drie huizen waar alle mensen die deze stage doen in wonen, dat heb ik volgens mij in een vorige blog uitgelegd - en zo niet, dan toch- maar nu is het dus zo dat de eigenaar van Internship UK er een huis heeft bijgekocht voor de stagiaires! We gingen met heel de HR afdeling- 9 mensen- naar het nieuwe huis toe in Folkestone. Ik dacht dat Foreshore - mijn huis- groot was, maar Admiral house wint het echt. Het is zeker wel 5 keer zo groot als het huis waar ik in woon, echt niet normaal Binnen was het wel echt heel creepy, alsof je regelrecht in een horrorfilm beland bent. Een lucht die rook naar riool en naar de metro van Amsterdam - ja, precies; urine- en alle meubels en spullen van de oude bewoners er nog in. De meubels waren echt heel oud en in alle kamers - 37 mega grote KAMERS!!- vond ik beeldjes en foto's en dergelijke van de oude bewoners, wat het huis gewoon echt heel eng maakte. Het was alsof die mensen gewoon zomaar uit huis waren gelopen en nooit meer waren teruggekomen. Dit huis heeft hij gewonnen met een veiling. De geschiedenis van het huis is ook al zo gruwelijk. Het was een huis voor bejaarden die dement waren en geestelijk gestoord, ze hoorden verzorgd te worden, maar de verpleging daar liet de mensen maanden lang in hun eigen uitwerpselen rondlopen, zonder te wassen en sommige bejaarden vielen op de grond in hun kamer en werden daar dan weken later dood aangetroffen. De sfeer in het huis was daarom heel raar. We liepen allemaal door het huis heen in tweetallen en ik liep met mijn manager samen. We zijn beide heel nieuwsgierig aangelegd en deden dus elke deur zonder twijfelen open. ''wat zit hier achter, oh en hier nog een deur' De kachels en sommige lampen werkten niet dus het was er mega koud en donker. Ik opende een deur, die heel hard kraakte en ineens zag ik een man staan. Ik zweer je, ik kreeg zowat een aanval daar zo, ik ben nog nooit zo erg geschrokken. Ik vloog mijn manager zowat om haar nek en ik gilde het uit, zij ook natuurlijk al wist ze niet waarom - hahaha - Toen ik erachter kwam dat deze man helemaal niet bewoog, keek ik nog eens goed en het bleek en beeld te zijn van een mega grote kerstman. Mijn god. Toen ik weer gevoel in mijn benen kreeg, ben ik in de kamer gaan kijken en ik vond allemaal oude kerstkaarten, met dezelfde boodschap erin; HEEL erg creepy. Ook vond ik een stoel waarop mensen naar de wc konden gaan, dat was echt het ziekste/ smerigste wat ik ooit heb gezien in een verlaten huis. In februari willen ze het huis gaan verhuren aan de mensen die, net als mij, ook deze stage doen. Er zijn nu klusjesmannen in aan het werk om het netjes en leefbaar te maken. Ik hoop maar dat er nieuwe matrassen en meubels worden gekocht, al ben ik bang dat dit niet gaat gebeuren - denk je in, ik zat daar op een eeuwen oude stoel in de woonkamer en toen hoorde ik de geschiedenis, die bruine vlekken op de bank kregen ineens een andere betekenis, YUK!- Ik ben benieuwd hoe het gaat worden, ik zal er nog wel vaker komen denk ik. Aan het einde van het creepy tochtje naar Admiral house ( je kunt het trouwens googlen) werden we getrakteerd op McDonald's door de baas van Internship UK, super leuk!

Vandaag had ik een lekker dagje. Vanmorgen liep ik met mijn roze mini koffertje helemaal van Foreshore naar het kantoor. Gisteren avond had ik de koffer al helemaal volgepropt met lekkers, handdoeken, tijdschriften, zeep, shampoo, olie, maskers en noem maar op. Ik moest weer koken voor iedereen - pasta, zoals altijd- en na het koken had ik pauze, moest ik werken en alles regelen voor de aankomende events - ja, ik ben event manager- en daarna was het alweer 17.00, wat betekende... JA ik ben heel serieus... BAD TIJD !! In mijn huis hebben we alleen douches - waar ik voor geen goud mijn voet naast mijn slipper zet- en ik verlangde onwijs erg naar een warm, rustgevend en heerlijk bad. Ik sprak hier over met mijn manager en zij bood mij de sleutel van de meest luxe kamer in het hotel aan. Ik moest alleen wel beloven om het heel netjes weer achter te laten, nou dikke deal! Daar stond ik dan, om 17.00 met mijn roze koffertje in een mega mooie kamer, met bad. Ik heb met een magazine, blauwe M&M's en nep kaarsjes heerlijk genoten! Ik heb mijn haar gewassen, cremespoeling gebruikt, een haarmaskertje gedaan, een gezicht scrub, olie in het water, benen geschoren, nagels gelakt, helemaal ingesmeerd met bodylotion en ga zo maar door. Ik voel me herboren, wat heb ik dit gemist! Dit ga ik dus echt wel vaker doen! Iedereen hier noemt me nu prinses, maar ik vraag me af wanneer ze me dan ook koninklijk gaan behandelen :)

Morgen ga ik uit eten, want dan vertrekt het liefste meisje van deze stage - Vittoria :( En zaterdag is er een 'movember' feest in mijn huis, wel lachen allemaal. Volgende week komen mijn pappa en mamma weer naar Engeland <3

Heel veel liefs, blijf alsjeblieft kaartjes sturen lieve mensen, dat helpt me door die honderden dagen heen hier!

Ellen x